2 Elif, Ol/maya çalışıyor!

Karanlık... Etraf karanlık, gözümün önünde yok tek bir ışık, her yer karanlık... Ben karanlık! 

Gece gündüz uyku yok gözlerimde.Yatıp kalkıyorum aynı fikir, aynı istek, aynı korkular dolaşıp duruyor zihnimde. Ve hep aynı savaştayım nefsimle...

İcimde bir korku! Hem gitmek istiyor o ışığa doğru, hem kalmak oldugu yerde. Kalbim mutlu sanki bu sahtelikte.Gözlerimi kapatip yine ayni karanlikta kalsam diyorum, bilmiyormuş gibi yapsam. Duymamış gibi, bir çoğunun yaptigi gibi, şimdiye dek yaptığım gibi...Yaşa diyorum, yalanı dolanı, azla yetin, sadece bu dünyada kalanla. Sonra sarsıyor beni bir el, sirkeliyor ruhumu, yine karanlık! Yine uyku yok! Yine aklım fikrim hep O'nda... 

Geç diyor sonra içimdeki ses. Herşeyden geç, herkesten geç. Bedenden, tenden, hevesten,bu geçici  lezzetten geç.. Hiçbirşey icin henüz değil geç! Geç kendinden O'nu seç! 

Nefsimle bir savaş... Bir hengâme ki ortalık toz duman, ruhum yerlebir! Günler, geceler birbirini kovalıyor; hiçbirşey değişmiyor. Sorular bitmiyor. Olana razı degil gönül ama ol/maya da korkuyor. Sonra bana bir ses lazım diyor, başka bir kapıyı çalıyor. Kapıda keskin bir nefes " ne duruyorsun?" diyor. " O' seni bekliyor, OL istiyor, topla incilerini de gel diyor"

Bu sözler şefkatli bir tokat gibi ruhuma dokunuyor. Ve o gece savaşım sona erip, yüreğim galibiyetle birlikte seccademde ağlıyor... 

Geç olsada dönmüş olmanın umuduyla GAFÛR (c.c) olana,

mağfiretinden ümitle  MUCİP (c.c) ismi şerifine ellerini açıp Vav gibi mütevazi, 

Elif gibi dosdoğru OLmaya çalışıyor.

NOT: Belki hatırlamaz bile ama bu sıkıntılı zamanlarımda, harflerini yüreğime salan ve cesaret veren Değmesin yağlı boya  bloğunun sahibesine muhabbet ile.Rabbim ondan razı olsun...